Ο Αβραάμ Παυλίδης και το αληταριό του χρόνου

Συναντήσαμε τον Αβράαμ Παυλίδη στην αρχή σε έναν κατάλογο από μια παλιά του έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας με θέμα του καφενεία της Μακεδονίας. Μετά τον ίδιο, λίγες ώρες πριν φύγουμε από τη Θεσσαλονίκη. Τα είπαμε βιαστικά και ίσως γι' αυτό πιο ουσιαστικά απ' ό,τι σε κάθε άλλη περίπτωση. Η μέρα πίεζε και ό,τι λέγαμε έπρεπε να έχει λόγο. Γεμάτος πάθος γι' αυτό που κάνει και με ένα πολύ συγκεκριμένο βλέμμα πάνω στην εικόνα, που συνοψίζεται σε μια κουβέντα του: "Νίκο, μου είπε, εγώ αυτό το αλάνι το χρόνο και τη δουλειά που έχει κάνει πάνω στις εικόνες δεν το πειράζω". Δεν προλάβαμε να περάσουμε από το σπίτι, ωστόσο φεύγοντας γύρισα κι έριξα μια ματιά στην επωνυμία του καφενείου: "λάθε βιώσας" ονομαζόταν, και αυτό πάλι μου φάνηκε μια απάντηση του χρόνου σε ό,τι συζητούσαμε.

http://www.chronosmag.eu/index.php/a-pavlidis-portfolio.html